Verschillende methoden
Tijdens de ontwikkeling van Shekinah zijn er veel verschillende methoden, activeringen en werkwijzen ontstaan. In de huidige tijd komen al deze methoden samen in een nieuwe, geïntegreerde manier van werken via het nieuwe, 6D lichtlichaam. Om te kunnen begrijpen hoe veelzijdig de energieën nu werken, vindt je op deze bladzijde een overzicht van de tijdens de ontwikkeling meest gebruikte methoden, activeringen en werkwijzen.
De Vortex
Een vortex is een verticale energiezuil in de ruimte, die de energieën van aarde en de kosmos tot één geheel harmoniseert. Via deze centrale zuil van licht wordt in de gehele ruimte een energieveld van dezelfde, geharmoniseerde energie gevormd. Je kan het een ‘sacred space’ noemen.
De Antahkarana
Degenen die in zo’n energieveld werken, kunnen de centrale vortex in zich opnemen, en zo hun eigen ‘sacred space’ creëren. De activering van deze persoonlijke vortex wordt ‘Antahkarana’ genoemd. Via deze persoonlijke centrale zuil van licht worden alle frequenties in harmonie gebracht. Als de Antahkarana zich uitbreidt tot de galactische lemniscaat (zie ‘lemniscaat energieën’), wordt dit harmoniserende effect nog veel krachtiger. Daarbij integreren alle aarde-energieën en kosmische energieën.
Lemniscaat energieën
Dit zijn verschillende natuurlijke energieën die de vorm van een lemniscaat (een liggende 8) volgen. Een vortex en de Antahkarana maken deel uit van deze enorm grote lemniscaat. Het ‘knooppunt’ in het midden ligt in het galactische centrum (de Oerbron in het middelpunt van de totale astronomische ‘Melkweg’). Verschillende energieën stromen in tegengestelde richting door de lemniscaat, waar door wij de ervaring hebben dat sommige energieën ‘van boven’ komen en andere ‘van beneden’.
Energiekanalen in het fysieke lichaam
De Prana-buis (de verbinding tussen de kruin- en het wortelchakra) en de energiekanalen Ida en Pingala (vrouwelijke en mannelijke energiebanen) vormen de energiekanalen waardoor de energie in het fysieke lichaam komt. Door deze kanalen te activeren met de natuurlijke ‘lemniscaat energieën’ harmoniseren de chakra’s tot ‘zeven poorten van bewustzijn’. Elk chakra correspondeert en resoneert daarna met een deel van het veld van alomvattend bewustzijn. Zo ontstaat er ruimte voor verdere bewustzijnsontwikkeling.
Verdere activaties en meditaties
De activering en ankering van de 7 Poorten kan worden uitgebreid met de activatie en ankering van 5 poorten onder en 5 poorten boven het lichaam. Deze energiepunten maken deel uit van de galactische lemniscaat.
Er zijn verder activeringen en meditaties mogelijk voor o.a.:
- activeren van je aura (het lichtlichaam)
- het verbreken van karmische banden
- herstel en activering van het DNA
- herstel van verloren zielsaspecten
- het doorbreken van ‘vaste’ gedachtepatronen
- transformeren van oude emoties (‘emotioneel meesterschap’)
- etc.
De JHWH methode
In het Hebreeuws wordt de Goddelijke naam ‘Jahweh’ geschreven als JHWH. Voor ingewijden verwijst dit naar het werkingsprincipe van schepping. Het staat voor een formule, die het principe van schepping weergeeft. Meer over de ‘JHWH methode’ lees je in een artikel op deze bladzijde.
De Uitgangspunten
Aanwijzingen uit oeroude geschriften hebben geleid tot een aantal praktische handvatten, die ik onder de titel ‘De Uitgangspunten’ bijeengebracht heb. Ze zijn gemakkelijk toe te passen, maar laten zich niet als pasklare recepten omschrijven. Ze laten zich wel aanvoelen als de conclusie van een verhaal. Hieronder volgen enkele van deze verhalen.
Voorbeelden van enkele uitgangspunten
Een eerste voorbeeld komt uit De Twentsche Courant Tubantia van zaterdag 13 januari 2007.
De krant kopt: 'Innovatieprijs voor frituurmandje'. In het artikel wordt
beschreven hoe drie vrienden toevallig een uitgangspunt gebruikten, zonder
dat ze het zelf wisten of er zelfs maar van hadden gehoord. Ze waren zelf
heel verbaasd en konden bijna niet geloven dat het kostenbesparende frituurmandje
niet eerder was uitgevonden.
"Het is een echte probleemoplosser", zeiden de drie uitvinders, die
er die week mee scoorden op de Horecava. De drie mannen kennen elkaar van vroeger;
ze speelden altijd met elkaar. Later werden er twee cafetariabaas en de derde
verkocht apparatuur voor horecakeukens. "Toen we alle drie onze zaken
hadden verkocht, zaten we met z'n drieën in de achtertuin. Daar begonnen we
te praten over vernieuwing in de horeca. De troep die in het frituurvet terechtkomt
van de snacks... Toen hadden we het al gauw gevonden: een manier om het kruim
van de snacks uit het vet te filteren. Onze uitvinding is bedrieglijk eenvoudig.
Dat niemand er eerder opgekomen is, is ons een raadsel."
Als we dit verhaal bekijken in de termen van een uitgangspunt, dan valt op dat de drie vrienden alle drie hun zaak hadden verkocht. Daar hoefden ze zich dus niet meer mee bezig te houden. Zo zitten ze samen in de achtertuin in sfeer van ontspanning, niks hoeft. In die situatie wordt een nieuw idee geboren. Zó simpel en effectief, dat ze er zelf verbaasd over zijn. Zonder het zelf te weten, werkten ze met het uitgangspunt, dat je kunt omschrijven als 'je losmaken van de bestaande situatie'.
Een ander voorbeeld is al weer veel ouder.
Tijdens een therapie met een vrouwelijke cliënt kwam de Zwitserse psychiater Jung volkomen vast te zitten. Hij had al meerdere keren van alles geprobeerd, maar de therapie wilde niet vlotten en de cliënte werd dan ook niet beter. Toen hij uiteindelijk besloot de therapie dan maar helemaal op te geven, vloog er een grote kever, een scarabee, tegen het raam. Jung dook in de boeken, op zoek naar de betekenis die de scarabee in oude culturen had gehad. De betekenis die hij zo op het spoor kwam, bleek de sleutel tot het begrijpen van de dromen van de cliënte. Hiermee kwam de therapie weer op gang en de cliënte herstelde zonder restverschijnselen.
Wat Jung ontdekte zou hij later 'synchroniciteit' noemen. Hij definieerde het als 'een niet-oorzakelijk, verbindend principe'. Dat wil zeggen: uiterlijke gebeurtenissen die zonder aantoonbaar oorzakelijk verband treffend samenvallen met psychische verschijnselen. Zo'n gebeurtenis, die op een mysterieuze manier betekenis blijkt te hebben, heeft verreikende gevolgen. In dit voorbeeld zowel voor de cliënte, die helemaal beter werd, als voor het werk van Jung: synchroniciteit groeide uit tot één van de belangrijkste pijlers van zijn therapie.
Ook in dit verhaal zijn uitgangspunten terug te vinden. Zowel de cliënte als Jung willen dat de cliënte beter wordt. Maar beiden hebben geen idee (meer) hoe dan kan. De cliënte had dat al niet, want anders was ze niet bij Jung te rade gegaan. En Jung had zojuist besloten het op te geven. Daarin herken je het uitgangspunt, wat we in het eerste voorbeeld beschreven: 'je losmaken van de bestaande situatie'. Op dat moment vloog de kever tegen het raam. Jung nam deze toevallige gebeurtenis heel serieus en ging op onderzoek uit. Dat is hier het tweede uitgangspunt: 'het toeval serieus nemen en onderzoeken'. Jung zou later zeggen: "Toeval is wat je toe valt."
Toeval speelt in wetenschappelijke ontdekkingen een grotere rol dan we ons meestal realiseren. Roestvrij staal is ontdekt doordat na verloop van tijd één stuk van een stapel afgekeurde legeringen, die achter een laboratorium op een hoop waren gegooid, niet was gaan roesten. Slechts omdat het productienummer nog op dat stuk metaal stond, hebben we tegenwoordig roestvrij staal. LSD is ontdekt door een laborant, die, op zoek naar een medicijn, aan zijn vingers likte en vervolgens een trip had. Post-it dankt zijn uitvinding aan een afgekeurde lijmsoort, tot bleek dat je een papiertje, waar die lijm opzat, meerdere keren kon opplakken en weghalen zonder dat er lijmresten achterbleven. Maar de meest bekende ‘toevalligheid’ is misschien wel Viagra: men dacht een medicijn tegen hartklachten te ontwikkelen...
Een derde voorbeeld vinden we in het verslag van de antropoloog Jeremy Narby.
Hij werkte al vijf maanden aan zijn onderzoek van de sjamanistische symboliek van een groep Zuid Amerikaanse Indianen, toen hij bij vrienden een boek onder ogen kreeg, dat 'driedimensionale beelden' zou bevatten. Toch zag hij slechts ordeloze stippen; maar toen hij zijn blik op onscherp stelde, zag hij als bij toverslag een dolfijn, die in de golven sprong. Dat bracht hem op het idee dat hij misschien anders naar zijn onderzoek moest kijken.
Narby schrijft:
"Deze ervaring deed me denken aan de zin van Bourdieu: "het objectiveren van je objectiverende relatie", wat een andere manier is om te zeggen: "je bewust worden van je eigen blik." Dat is precies wat je moest doen om het stereogram te zien. Dit bracht me op de gedachte dat mijn ontevredenheid met de antropologische studies over sjamanisme wellicht te wijten was aan de noodzakelijk gefocuste blik van de academische antropologen, die er niet in slaagden sjamanistische verschijnselen te vatten, zoals het met een normale blik niet lukt om de driedimensionale beelden te zien. Bestond er misschien een manier om je blik te ontspannen en het sjamanisme duidelijker te zien?
Gedurende de volgende weken bleef ik lezen, terwijl ik probeerde mijn blik te ontspannen en evenveel aandacht te besteden aan de stijl van de teksten als aan hun inhoud. Daarna begon ik een voorlopige versie te schrijven van een tweede hoofdstuk over antropologie en sjamanisme.
Op een middag zag ik, terwijl ik zat te schrijven, uit de wirwar ineens een opvallend samenhangend beeld opdoemen, zoals in zo’n driedimensionaal beeld van de dolfijn: de meeste antropologen die het sjamanisme hadden bestudeerd hadden slechts hun eigen schaduw gezien!
Deze visie gaf me een schok. Ik had het gevoel dat ik eindelijk een warm spoor had gevonden: de doorgang die naar de sjamanistische wereld leidde, onttrok zich beslist aan de normale blik, maar misschien was er een manier om die stereoscopisch waar te nemen..."
(Jeremy Narby, De Kosmische Slang, 2006, bld. 46, 47)
Dit verslag laat een uitgangspunt zien, wat je kan omschrijven als 'je bewust worden van de manier waarop je kijkt en daardoor de situatie met andere ogen bezien'. De ontdekking van Narby, die het gevolg was van zijn andere manier van kijken, zou het begin zijn van een totaal nieuwe, verbindende visie tussen oude sjamanistische rituelen en inzichten die voortvloeien uit hypermodern DNA onderzoek.
Deze voorbeelden laten slechts een paar van de uitgangspunten zien, zoals mensen die in de praktijk gebruikt hebben. Het is niet als een recept te omschrijven. Maar je kunt het je wel eigen maken: in de training leer je hoe je de uitgangspunten in je eigen leven kan ontdekken. Vervolgens geef je die uitgangspunten je eigen vorm.
Het maken van je eigen ‘recept’
Een ‘recept’ is een voorschrift, een uitleg van hoe je iets doet. Bijvoorbeeld zoals een kookboek stap voor stap laat zien hoe je een gerecht bereid. Bruno Paul de Roeck heeft dit principe gebruikt voor het schrijven van recepten ‘om in de puree te raken’. Dit is ook de titel van het boek dat hij daarover heeft geschreven (uitgegeven bij de Toorts, 2004). Als je in de problemen komt, heb je meestal het gevoel dat het je overkomt – dat je er zelf niets aan kan doen. Maar als je uitwerkt hoe je – stap voor stap – op de situatie reageert, ontdek je dat je er wel degelijk zelf iets aan kan doen. Als je op cruciale momenten anders reageert, sla je een totaal andere weg in, met heel andere uitkomsten tot gevolg.
Je oorspronkelijke blauwdruk
Ieder mens is uniek. Als kind heb je al je eigen, persoonlijke kwaliteiten en eigenschappen. Die zijn niet aangeleerd, die heb je van nature. Daarom kan je het ‘je oorspronkelijke blauwdruk’ noemen. In oude culturen was het ontdekken van je blauwdruk een levensvoorwaarde. Men gebruikte daar verschillende methoden voor. Numerologie is een aspect van die oude kennis, dat nog heel zuiver toegepast kan worden. Het laat zien hoe via bepaalde wetmatigheden in je naam en je geboortedatum de grote lijnen van de blauwdruk van je leven te vinden zijn. Door je blauwdruk te vergelijken met je huidige situatie, kan je overzien wat je daarvan inmiddels hebt waargemaakt in je leven, waar je een andere weg bent ingeslagen en of je daar wel of niet achterstaat.